-Ενας αγαπημένος φίλος κλαίει στα πατώματα για μια αγάπη που έχασε.
- Μια άλλη φίλη γυρνοβολάει στο ΙΚΕΑ για να βρει πράγματα για το σπίτι που μόλις μετακόμισε
- Κάποια άλλη ψυχή γεμίζει κούτες για να γυρίσει στα πάτρεια εδάφη μετά από τέσσερα περίπου χρόνια στα ξένα.
- Κάποια άλλη ανταλλάσει ερωτικά μυνήματα με κάποιον σε μια άλλη χώρα για να κοροιδεύει την μοναξιά της
- Σε ένα μπαρ εχθές το βράδυ γνωρίστηκαν δυο άνθρωποι που μάλλον δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ πια
- Κάπου αλλού σε σπίτι κάποια έπινε πολύ, μα πάρα πολύ περιμένοντας κάποιον να έρθει.
- Πιο μακρυά ένα κορίτσι αναρωτιέται αν είναι ικανή να κάνει μια υγιή σχέση.
.........και κάπως έτσι σιγά σιγά μπαίνει ο χειμώνας
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008
Από όπου φεύγεις, να φεύγεις αγαπημένος.
Είναι πολύ ωραίο.
Είναι αυτό που σε κάνει να γεμίζεις περηφάνεια και έκπληξη.
Να χαιρετάς ανθρώπους και να βλέπεις βουρκωμένα μάτια. Να σου λένε "θα μου λείψεις" και να ξέρεις ότι το εννοούν.
Να σου κάνει δώρο ο διευθυντής σου και να σου γράφει στην καρτούλα "ευχαριστώ πολυ για την στήριξη, και ό,τι χρειαστείς θα είμαι εδώ".
Να αγκαλιάζεσαι με ανθρώπους που μπορεί και να μην τους ξαναδείς αλλά να μένει σταθερή η εκτίμηση.
Κάποιοι από αυτούς είναι φίλοι πια. Όχι συνάδελφοι ή συνεργάτες. Θα είναι παρών στην ζωή μου.
Δύσκολη η παρασκευή. Δύσκολη και όμορφη μαζί.
Φωτογραφίες με τους παλιούς (πια) συναδέλφους.
Να τους κοιτάς όλους, να λες ένα "σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς, ήταν μια καταπληκτική συνεργασία, φεύγω με την καρδιά γεμάτη" .... και στο τέλος να εισπράτεις ένα δυνατο χειροκρότημα!
Με έκαναν να νιώσω σπουδαία.
..... τώρα θα ανοίξω το παράθυρο. Να μπει καινούριο αεράκι. Καινούρια ανάσα.
Είναι αυτό που σε κάνει να γεμίζεις περηφάνεια και έκπληξη.
Να χαιρετάς ανθρώπους και να βλέπεις βουρκωμένα μάτια. Να σου λένε "θα μου λείψεις" και να ξέρεις ότι το εννοούν.
Να σου κάνει δώρο ο διευθυντής σου και να σου γράφει στην καρτούλα "ευχαριστώ πολυ για την στήριξη, και ό,τι χρειαστείς θα είμαι εδώ".
Να αγκαλιάζεσαι με ανθρώπους που μπορεί και να μην τους ξαναδείς αλλά να μένει σταθερή η εκτίμηση.
Κάποιοι από αυτούς είναι φίλοι πια. Όχι συνάδελφοι ή συνεργάτες. Θα είναι παρών στην ζωή μου.
Δύσκολη η παρασκευή. Δύσκολη και όμορφη μαζί.
Φωτογραφίες με τους παλιούς (πια) συναδέλφους.
Να τους κοιτάς όλους, να λες ένα "σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς, ήταν μια καταπληκτική συνεργασία, φεύγω με την καρδιά γεμάτη" .... και στο τέλος να εισπράτεις ένα δυνατο χειροκρότημα!
Με έκαναν να νιώσω σπουδαία.
..... τώρα θα ανοίξω το παράθυρο. Να μπει καινούριο αεράκι. Καινούρια ανάσα.