Από όπου φεύγεις, να φεύγεις αγαπημένος.

Είναι πολύ ωραίο.

Είναι αυτό που σε κάνει να γεμίζεις περηφάνεια και έκπληξη.

Να χαιρετάς ανθρώπους και να βλέπεις βουρκωμένα μάτια. Να σου λένε "θα μου λείψεις" και να ξέρεις ότι το εννοούν.

Να σου κάνει δώρο ο διευθυντής σου και να σου γράφει στην καρτούλα "ευχαριστώ πολυ για την στήριξη, και ό,τι χρειαστείς θα είμαι εδώ".

Να αγκαλιάζεσαι με ανθρώπους που μπορεί και να μην τους ξαναδείς αλλά να μένει σταθερή η εκτίμηση.

Κάποιοι από αυτούς είναι φίλοι πια. Όχι συνάδελφοι ή συνεργάτες. Θα είναι παρών στην ζωή μου.

Δύσκολη η παρασκευή. Δύσκολη και όμορφη μαζί.

Φωτογραφίες με τους παλιούς (πια) συναδέλφους.

Να τους κοιτάς όλους, να λες ένα "σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς, ήταν μια καταπληκτική συνεργασία, φεύγω με την καρδιά γεμάτη" .... και στο τέλος να εισπράτεις ένα δυνατο χειροκρότημα!

Με έκαναν να νιώσω σπουδαία.

..... τώρα θα ανοίξω το παράθυρο. Να μπει καινούριο αεράκι. Καινούρια ανάσα.