Μια παρτίδα τάβλι...

“Αέρα νασαι τιμωρός, νασαι και παιχνιδιάρηςκι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, ναρθεις να μου την πάρεις....”

Όταν ακούω αυτό το τραγούδι γεμίζω απο εσένα, σηκώνω το βλέμμα και σαν να σε βλέπω είναι.


Μια παρτίδα τάβλι, ένα φιλί, ένα γέλιο σου, και στο ράδιο να παίζει τον «παλιατζή».

Μόνο αυτά θα ήθελα. Αυτά.

Να σε κερδίσω στο τάβλι, για να δω το καμάρι σου στο βλέμμα.

Που η κόρη έχει γίνει τόσο καλή σαν τον μπαμπά.


Όλα τα υπόλοιπα τα λέμε.

Σου μιλάω και ακούς, το ξέρω.

«Έχω άνθρωπο σκιά μου τόσο δίπλα τόσο μακριά μου. έχω άνθρωπο δικό μου φύλακα και άγγελό μου»



Τέσσερα χρόνια πέρασαν γρήγορα........