Ωραία!

Καθόμουν εχθές και έβλεπα φωτογραφίες από την Σκωτία.
Τι όμορφα που ήταν.
Γύρισα γεμάτη απο αγκαλιές, φιλιά, αγάπη, ζεστασια, γέλιο.

Τι όμορφο που είναι να ακούς από τους δυο πολύ αγαπημένους σου ανθρώπους που είναι μακρυά να σου λένε: “μετράω μέρες για να έρθεις”, και όταν τελικά τις συναντάς να το βλέπεις αυτό. Να το βιώνεις.

Τρείς άνθρωποι που με έναν τρόπο μεγαλώσαμε μαζί, και η ζωή τα έχει φέρει τώρα η μια να ζει στην Ελλάδα, η άλλη στην Αγγλία και η τελευταία στη Σκωτία. Τρείς άνθρωποι που ενώνονται από εκτίμηση, αγάπη, νοιάξιμο. Τρείς άνθρωποι που το βλέμμα γίνεται καθαρό, και οι κουβέντες είναι αληθινές.

Μετά οι τρεις γίναμε δυο, αφήνοντας πίσω το εργαζόμενο κορίτσι, και γυρνοβολούσαμε στο παραμηθένιο Εδιμβούργο.
Κρύο πολύ, βροχή, βόλτες, ψώνια, παλάτια, κάστρα, να προλάβουμε όλα να τα δούμε.

Ωραία τα ταξίδια, ξεφεύγεις όμορφα. Δραπέτευσα για λίγο από όλους και απ’όλα. «Κλείδωσα» το μυαλό μου, και απολάμβανα την γαμάτη παρέα και τα όμορφα μέρη.

Τελευταίο απόγευμα στην Αγγλία πια, καθομαι στο παράθυρο και κάνω τσιγάρο. Εχω αυτό το αίσθημα ότι «γέμισα». Είχα και την καθιερωμένη θλίψη ότι το ταξίδι τελείωσε και επιστρέφω σπίτι.

Θυμάμαι, γυρνάω στην αδερφή μου και της λέω: «αυτό ήταν, τελείωσαν οι διακοπές. Τώρα θα γυρίσω πίσω να παλεύω με τα φαντάσματα του μυαλού»