MAMA MIA!

Εχω μάνα γλύκα, έξυπνη, διορατική, αγαπησιάρα, ψιλοπαραπονιάρα που δεν την βλέπω πολύ συχνά, δραστήρια, ψιλοκαταπιεστική αλλά πάνω απ’όλα απεγνωσμένη και αγχωμένη που οι κόρες της είναι ακόμα ανύπαντρες και στον ορίζοντα δεν φαίνεται γαμπρός.

Είμαι λοιπόν Σάββατο πρωί στα μαγαζία προς αναζήτηση ρούχου κυριλέ (στολή) για τους υπόλοιπους πέντε γάμους και ένα βαφτίση που υπολοίπονται για αυτό το καλοκαίρι.

Έχω πάρει παρέα την μαμά γιατι: α) είχα μέρες να την δω και μου είχε λείψει, β) εκτός από καλό λάδι γνωρίζει και από υφάσματα, γ) είναι πολύ καλή στα παζάρια.

Βρίσκομαι λοιπόν στο Χαλάνδρι, σε μαγαζί με γυναικεια ρούχα που το έχουν δυο συμπαθέστατοι γκει με πολύ χιούμορ.

Εχω πάρει λοιπόν 5-6 φορέματα και αρχίζω να βάζω και να βγάζω. Μετά το δεύτερο- τρίτο, και ενω ειμαι στο δοκιμαστήριο και παλεύω με το επόμενο, να βρω την τιράντα, την ζώνη, το φερμουάρ και τα σχετικά, ακούω τον έναν πωλητή να λέει:

-«Είναι ψηλή κοπέλα και ό,τι και να βάλει της πάει»

-«Αχ δεν είναι πολύ κούκλα η κόρη μου?» ρωτάει όλο καμάρι η μαμά

-«Ναι , μια χαρά είναι» πωλητής (τι να πει και ο άνθρωπος, έβλεπε ότι τα περιθώρια στένευαν)

-«Ε, έβαλά όλη μου την τέχνη και την έκανα κοπελάρα», συνέχιζε όλο περηφάνια η μαμά

-«Πράγματι» απαντάει ψιλογελώντας ο πωλητής


Σιγή


-«Τότε μπορείτε να μου πείτε γιατι δεν βρίσκει ΑΝΤΡΑ? » ρωτάει με στόμφο η μαμα


Έχω κάτσει κάτω και γελάω μέχρι δακρύων, και το ίδιο φυσικά και οι πωλητές.

Βγαίνω λοιπόν με το επόμενο πια φόρεμα και πιανω την κουβέντα με τους νεαρούς.

-«Δεν είσαι παντρεμένη?»

-« Όχι, καλέ, μόνη μου είμαι, ζω και μόνη, αλλά ενταζει τι να κάνουμε τώρα, είναι δύσκολοι οι καιροί»

-«Α, δεν μένεις με την μαμα?»

-« Όχι ρε παιδιά, σε αυτή την ηλικία θα μένω ακομα με την μαμα»


Και κάπως έτσι πήγαινε η κουβέντα και εγώ έβαζα και εβγαζα ρούχα.

Αφού λοιπόν καταλήγω στο φόρεμα που τελικά θα έπαιρνα, αρχίζει το παζάρι:

-«Λοιπόν θα μας κάνεις καλύτερη τιμή» ξεκινάει αποφασισμένη η μαμά

-«Αντε καλά, από 280€, να σας το κατεβάσω 250€»

-«Οχι, 230€, και μην μου δώσεις απόδειξη» επιμένει η μαμά

Οπότε γυρνάει ο πωλητής, με κοιτάει και λέει: «τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν μένεις με την μαμά»!

Τελικά το φορεματάκι το πλήρωσα 230€, και μια χαρά που έκατσε που γλίτωσα τα 50€.


Το μεσημεράκι λοιπόν είμαι στο πατρικό, και ξαναβάζω το καινούριο μου ρούχο λοιπόν και πηγαίνω σαν το παγώνι από την χαρά μου για το όμορφο φόρεμα.

Κοιτάει λοιπόν η μαμά και αρχίζει το μονόπρακτο : «πολύ όμορφο είναι, σου πάει πολύ βρε παιδάκι μου, και στρώνει και ωραία, μπράβο καλή επιλογή. Τι κοπελάρα έχω κάνει εγώ, είμαστε και ομορφόσογο (= όμορφο σόι). Μα τι διάολο έχουν στραβωθεί οι άντρες και δεν βλέπουν τέτοια κοπελάρα? Τι να πω....», και κορυφώνεται το έργο.. «δεν μπορεί κάτι κάνεις λάθος, δεν γίνεται. Λοιπόν αν και φέτος δεν βρεις άντρα, θα το πάρω απόφαση. Εχω βγάλει παιδί ΒΛΑΜΜΈΝΟ, δεν εξηγείται αλλιώς»

Και εκεί τελειώνει το έργο με τον θεατή (εμένα) στα πατώματα να γελάω δυνατα και να μην πιστέυω αυτά που ακούω.



Ευτυχώς που η μάνα είναι μόνο ΜΙΑ, γιατι αν ήταν περισσότερες θα με είχαν τρελλάνει!!

Καλημέρες.