Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Μαθαίνοντας να με μαζεύω

Θα προσπαθήσω αυτή την φορά να με τηρήσω. Θα προσπαθήσω να μαζέψω την τρεχάλα που με πιάνει και τον πανικό για άμμεσες απαντήσεις. Θα προσπαθήσω. Εχθές ήταν το πρώτο τέστ και πήγα καλά. Νιώθω ότι είμαι πάνω από την βάση. Αλλά με ζάλισα. Συνέχεια μου έλεγα, «δεν θα μιλήσεις, δεν θα ρωτήσεις, δεν θα κουνηθείς», «άστον ελεύθερο να μπορεί να κινηθεί, να το χειριστεί όπως νομίζει εκείνος». Και τα πήγα καλά. Είχα διαβάσει κιόλας. Είχα κάνει και τα ιδιαίτερα μου το προηγούμενο βράδυ με την Φαίη, μια χαρά τα πήγα. Τώρα κάθομαι και περιμένω. Και θα προσπαθήσω να μην ξεκουνήσω. Θα περιμένω να δω. Και το συναίσθημα από κοντά, σε συνεχή διάλογο. Και όταν χτυπήσει κόκκινο θα φροντίσω να το σεβαστώ.
Πω, πω, δύσκολο όλο αυτό, αλλά ωραίο. Μάθημα και αυτό. «Πως να κοντρολάρω εμένα»

5 σχόλια:

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Όχι απλά "πάνω από την βάση" νομίζω πως "πήδηξες" τάξη!!!
Η υπομονή...είναι αρετή,
η πειθαρχία...εφόδιο,
η αυτογνωσία...είναι απαραίτητο αγαθό,
μα και το δικαίωμα για ισότητα και δικαιοσύνη στη ζωή μας ας συνοδεύει όλα τα παραπάνω.
Ας μάθουμε να κερδίζουμε με σεβασμό και να χάνουμε με αξιοπρέπεια...
Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Το συναίσθημα μωρό μου δεν κοντρολάρεται. Η ταχύτητα ναι, αλλά αυτή ανήκει στη σφαίρα της λογικής, όπως και ο διάλογος. Να τα ξεμπερδέψουμε μπας και βγάλουμε άκρη εδώ που 'χουμε έρθει; Η υπομονή, συμφωνώ απόλυτα, είναι αρετή που εξαρτάται όμως άμεσα από την πειθαρχία. Η πειθαρχία όμως; μήπως εξαρτάται από την απόλυτη ελευθερία=σιγουριά =ασφάλεια=αυτοπεποίθηση=αυτογνωσία;... Φαύλος τεράάάάάστιος κύκλος.
Καλά ξεμπερδέματα.
Υ.Γ. Πάντως πιστεύω πως θα ζήσω να το δω κι αυτό (το κοντρόλ εννοώ).
Φιλάκια από τη Μίνα

Φαίη είπε...

Περιμένω νέα,κανονίσου!

Lucia είπε...

κότσιφα: συμφωνώ, το παλεύω είναι δύσκολο για μένα γιατί είμαι πολύ αυθόρμητη σε κάτι τέτοια.

Μίνα: τι να πω βρε μωράκι μου μπερδεύτηκα. Μάλλον θα χρειαστώ κουβέντα με πολύ ανάλυση, τσιγάρο και καφέ για να πω ότι κατάλαβα. Τα γνωστά δικά μας δηλαδη

Φαίη: θα σε πάρω καλή μου, πάντως αλήθεια σε έφερα στο μυαλό μου πολλές φορές σε εκείνη την βόλτα, και μετά ειχα το αίσθημα της ικανοποίησης

Φιλάκια πολλά

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Lucia καλή μου που είσαι τόσο καιρό?
Ελπίζω να περνάς πολυ όμορφα
και για αυτό ξέχασες ότι έχεις και ένα μπλοκ για να γράψεις!!!
Περιμένουμε νέα σου!!!
Να έχεις μια φωτεινή καλημέρα!!!!