Flash back

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήμουν σε ένα σπίτι, με πολυ αγαπημένους μου ανθρώπους. Η κουβέντα γύρω από το στρογγυλό τραπέζι ήταν τι άλλο από την ανασκόπηση 2007. Η κουβέντα αυτή έγινε σκέψεις τις επόμενες ημέρες, οι οποίες σήμερα θα προσπαθήσουν να μπουν σε μια σειρά που να δίνουν νόημα.
Η χρονιά που πέρασε μου έμαθε τρία πολύ σημαντικά πράγματα:

α) Όταν κάτι το θέλεις πολύ, πολύ όμως, το έχεις ονειρευτεί, το έχεις λαχαρίσει, το έχεις κλάψει, τότε κάποια στιγμή θα βρεις την δύναμη και θα το κάνεις. Και θα είναι τόση μεγάλη η χαρά σου που δεν θα βλέπεις την δυσκολία. Ξαφνικά θα σου φαίνεται εύκολο και απλό.
β) Ό,τι γίνεται στη ζωή μας, γίνεται για κάποιο λόγο που στο τέλος αποδεικνύεται ότι γίνεται για καλό. Και όσο πιο μεγάλο το ζόρι τόσο πιο μεγάλο το καλό. Αλλά θέλει χρόνο για να το δούμε, θέλει να βγούμε από την κατάσταση, να κάνουμε δυο βήματα πίσω, με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα.
γ) Σεβασμός στο συναίσθημα. Αν γυρίσουμε και κοιτάξουμε καλά μέσα μας τι μας λέει το συναίσθημα, τότε έχουμε βρει όλη την αλήθεια μας.

Εγώ λοιπόν θεωρώ ότι αυτά τα τρια είναι πολύ σημαντικά, πολύ μεγάλη προίκα, και μπορεί το 2007 να μην ήταν μια εύκολη χρονιά, ήταν όμως διδακτική.
΄Εκανα βήματα το 2007. Μεγάλα, δύσκολα, χαρούμενα, δημιουργικά, βαριεστημένα, μοναχικά, ερωτικά, φιλικά, βήματα μπροστά αλλά και πίσω, και λίγο στο πλάι, ψάχνοντας να βρω το σημείο εκείνο που θα μπορώ να βλέπω καθαρά γύρω μου και μπρος μου. Και μια το έχανα, μια το έβρισκα. Και κάπως έτσι βλέπω να πηγαίνει και το 2008, το 2009 και γενικά η ζωή μου. Γιατι τα πράγματα μεταβάλονται, αλλάζουν, γυρνάνε και το ίδιο κάνουμε και εμείς μαζί. Γιατι το να είσαι σε ένα σημείο ακούνητος, αλύγιστος, άκαμπτος δεν σε οδηγεί πουθενά. Χάνεις εικόνες, γυρνάνε όλα γύρω σου και εσύ έχεις μόνο μια οπτική. Χάνεις το υπόλοιπο. Και είναι δύσκολο και όμορφο και δημιουργικό και πολλά ακόμα. Για τον καθένα μας είναι ό,τι επιλέγει να βλέπει κάθε φορα. Και που θα κάτσει το βλέμμα. Που θα σταθεί. Τι ανάγκη έχει να δει.
Αυτό που εύχομαι για μένα το 2008, είναι να ακονίσω το ΚΡΙΤΗΡΙΟ μου. Για τα πάντα. Για την οικογένεια, την δουλειά, τους φίλους, τους έρωτες, την ζωή μου. Κριτήριο τέτοιο, που να κάνει το βλέμμα μου φρέσκο, φωτεινό, καθαρό και να στέκει
εκεί που αξίζει, εκει που θα βρίσκω αυτό που λαχταράει κάθε φορά η ψυχούλα μου.