Αλλάζω θέση

Είδα τον πρώην μου προχθές. Χάρηκα. Αλλά η χαρά μου ήταν συγκεκριμένη, συγκρατημένη και συγκροτημένη. Είναι η χαρά που έχεις όταν βλέπεις κάποιον μετά από πολύ καιρό, που κάποτε μοιραστήκατε τις ανησυχίες, το πάθος, την γκρίνια, το γέλιο, τους φίλους, τη ζωή, αλλά πια δεν μοιράζεσαι τίποτα και δεν θέλεις κιόλας.
Καθόμασταν αντικρυστά και μιλούσαμε για τις ζωές μας. Προχώρησε και αυτός πολύ, έκανε βήματα που ήθελε για τον εαυτό του και όσο τον κοίταζα και τον άκουγα επιβεβαιωνόταν ακόμα μια φορά η πεποίθηση που είχα, ότι έχω φύγει χιλίομετρα μακρυά από αυτόν και από το τότε.
Στις 2:41 το βράδυ μου έστειλε ένα μήνυμα ότι χάρηκε πολύ που με είδε και είμαι καλά. Δεν μπορώ να γνωρίζω την αιτία και την πρόθεση που έστειλε το μήνυμα, και δεν με ενδιαφέρει πια. Το μύνημα δεν απαντήθηκε ποτέ και διαγράφτηκε.
Θέλω να μαθαίνω ότι είναι καλά, ότι σιγά – σιγά βρίσκει τον δρόμο του, αλλά είναι πολύ ξεκάθαρο πια ότι δεν μπορούμε να έχουμε καμία είδους σχέση.
Έχω αλλάξει θέση και βλέμμα πια στον τρόπο που κοιτάω εμένα, τους ανθρώπους που με περιβάλουν και το βασικότερο την ζωή που εγώ θέλω να έχω.
Και όταν αποφάσισα να αλλάξω το κέντρο βάρους άλλαξαν όλα.!