Καμιά φορά το μυαλό ειναι σαν λυσσασμένο σκυλί που θέλει δέσιμο.
Για να βρει χώρο η ψυχή να "σκεφτεί".
skip to main |
skip to sidebar
Μια βόλτα και από δω!
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2009
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2008
(54)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
-
▼
Φεβρουαρίου
(14)
- Ο καθένας τον ρόλο του
- Ας παίξουμε....
- Πρέπει να θυμάμαι...
- Να με λούζει ο ήλιος
- Σταμματήστε λίγο να κατέβω..
- Ενα μωρό....μέσα μου
- Εμένα δεν με έχουν μάθει έτσι....
- Μπορώ, δεν μπορώ
- Έλληνα, νεοέλληνα...
- .....
- "βάλε το φούξια φουστάνι.."
- "και πεινάω και βαριέμαι και διψώ και κατουριεμαι"
- Μήπως με έχει πάρει ο ύπνος στο τιμόνι ?
- Ξέρεις φίλε, εγώ μιλάω.
- ► Ιανουαρίου (7)
7 σχόλια:
Τέλεια η παρομοίωσή σου καλή μου
Οταν δαμάσουμε αυτό το"λυσσασμένο σκυλί" θα αγγίξουμε την ψύχη μας
Τότε είμαι σίγουρος οτι και το σκυλί θα γιατρευτεί απο την λύσσα...
φιλιά
τσίου!!!!
κότσιφα μου: είναι πολύ δύσκολο όμως ρε γαμώτο.
Φιλιά και από μένα
Ωραίο κότσιφα. Τα σέβη μου.
Αν είναι δύσκολο καλή μου, κάτσε στην άκρη και θυμήσου την πορτακαλαδίτσα. Γι αυτό υπάρχει. Γιατί με το ζόρισμα δουλειά δε γίνεται. Θέλει χρόνο και ηρεμία. Δεν έχεις τίποτα από τα δύο τώρα. Δες το, αγάπησέ το και χαλάρωσε. Θα ρθει.
Μίνα
Μίνα: έχω παραγγείλει την πορτοκαλαδίτσα, με μπόλικα παγάκια (να αργήσει να μου τελειώσει), έχω ανάψει και τσιγαράκι και έχω αράξει. Εχω αποφασίσει να το κάτσω όσο μπορώ περισσότερο
Φιλιά
Κορίτσια την καλησπέρα μου
και την καληνύχτα...
Lucia θέλω κι εγώ πορτοκαλάδα!!!
Φιλάκια
τσίου!!!
Κότσιφα: λοιπόν ξέρεις τι σκέφτηκα? Μήπως αυτή την πορτοκαλάδα να την κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα? Να της ρίξουμε λίγη βοτκα, campari, amareto , ή ότι άλλο θέλει ο κάθένας.
Καλημέρεεεεεεεεες
Μπράβο μωρό μου. Μακάρι. Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα.
Όσο για τη βότκα...
δεν την αφήνεις για αργότερα; Σε θέλει νηφάλια, σου λέει, το τιμόνι!
Μίνα
Δημοσίευση σχολίου