Ο καθένας τον ρόλο του

΄Ελα παιδιά, έλα, για να συγκενρωθούμε λίγο. Για πάμε να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή μπας και καταφέρουμε να τα ξεμεπρδέψουμε λιγουλάκι.
Λοιπόν μια φορά και έναν καιρό ήταν ο καλός Θεούλης που έπλασε τον Αδαμ και την Ευα. Δηλαδή τον Αντρα και την Γυναίκα. Ειναι δυο διαφορετικά πλάσματα λέμε, που προσπαθούν και παλεύουν να πορευτούν παρέα στην ζωή αυτή (ίσως και στις επόμενες, δεν ξέρω)
Μια καλή αρχή είναι να βρει ο καθένας τους ρόλους του. Γιατι δεν γίνεται βρε παιδιά. Είναι σαν να πηγαίνεις στο θέατρο και ο σκηνοθέτης, τη μια να δίνει οδηγίες, την άλλη να κάνει τον πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα να παλεύει να κάνει και την κοπτοραπτού για τα κουστούμια. Δεν γίνεται λέμε. Όλα σκατά θα τα κάνει τελικά. Τίποτα δεν θα περπατήσει.
Και όταν λέω ρόλους δεν εννοώ, ποιός θα πλένει τα πιάτα, το μπάνιο και θα αλατίζει το φαι. Πιστεύω ότι τα καθημερινά, τα λειτουργικά, μπορούν να μπουν σε σειρά, αν υπάρχει καλή διάθεση και από τους δυο.
Αναφέρομαι περισσότερο στα «μικρά», κρυφά, που δεν φαίνονται αλλά είναι ύπουλα.

Έχω φτάσει σε μια ηλικία πια (32, να είμαι καλά και να τα χαίρομαι), που όταν θα βγω με έναν άντρα για πρώτη φορά έξω, θεωρώ δεδομένο ότι θα κεράσει. Και πιστέψτε με δεν είμαι από τις γκόμενες που ψάχνω τον πλούσιο να μου «στρώσει» την ζωή. Ανάγκη δεν έχω. Μια χαρά την πάω την ζωή μου σε αυτό τον τομέα. Αλλά βρε πουλάκι μου, δεν γίνεται να μετράω το παγκαρι με τα φραγκοδίφραγκα. Και ακριβώς επειδή δεν είμαι γαιδούρα και τζαμπατζού, θα βρω εγώ έναν τρόπο να ανταποδώσω. Ίσως με ένα τραπέζι ή ένα καλό δώρο. Ανάλογα πως θα μου βγει.

Επίσης, περιμένω ότι ο άλλος θα κάνει τον κόπο να ξεκουβαλήσει και να έρθει να με πάρει με το αυτοκίνητο από το σπίτι, και να με γυρίσει. Γιατί πως να το κάνουμε δεν μπορώ με το τακούνι να κόβω βόλτες, να ψάχνω για ταξί και να κρυώνω. Γιατί θέλω να νιώθω ότι με έχει έννοια και δεν θέλει να κυκλοφορώ νυχτιάτικα μόνη μου.

Θα σηκώσει το ακουστικό και θα πάρει τηλέφωνο. Έχω βαρεθεί τις καταστάσεις που τα πράγματα υποννούνται. Ο καθένας φαντάζεται το δικό του, περιμένει το δικό του και όταν δεν συμβαίνει, ο άλλος είναι μαλάκας. Εντάξει μπορεί να πέρασες ένα βράδυ ρε πουλάκι μου με μια γυναίκα, και δεν ήταν όπως το είχες φανταστεί. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες πίστεψε με. Πάρε ένα τηλέφωνο την άλλη μερα, την παράλλη, όποτε μπορείς τέλος πάντων, και πες μια καλημέρα. Μην την κάνεις την άλλη να νιώθει πουτάνα του σωρού. Η ευγένεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Και θα καταλάβει αυτή αν είναι για παραπέρα η ιστορία ή όχι.

Αλλα επειδή και οι γυναίκες γινόμαστε πολλές φορές πουτάνες, έχω να πω τα εξής:

Είναι μικρόψυχο κυρία μου να ταλαιπωρείς τον άλλον. Δεν τον γουστάρεις, δεν είναι αυτό που περιμένεις, ωραία. Μην τον ψήνεις τον κακομοίρη, επειδή αυτός σε έχει ερωτευθεί και δεν βλέπει την κατάσταση. Μην το έχεις μια στο καρφί και μια στο πέταλο, γιατι σου αρέσει να νιώθεις ότι κάποιος κόβει φλέβα για σένα. Και μόλις βρεθεί το καλύτερος θα τον αφήσεις εύκολα, αναίμακτα, απλά χωρίς να σηκώνεις τα τηλέφωνα.

Φρόντισε τον λίγο. Μαγείρεψε του και λίγο δεν παθαίνεις τίποτα. Στη δουλειά, οι περισσότερες γυναίκες δεν μαγειρεύουν. Από άποψη, την οποία εγώ δε καταλαβαίνω. Γιατί κυρία μου δεν μαγειρεύεις? Είσαι δηλαδή υπεράνω? Οταν μαγειρεύει ο άντρας είναι sexy και όταν μαγειρεύει η γυναίκα είναι δουλάρα?

Μην θεωρείς δεδεμένο ότι ο άντρας, είναι αυτός που πρέπει πάντα να πληρώνει, να κουβαλάει, να μην εκνευρίζεται, να διαβάζει την σκέψη σου, να στέλνει λουλουδάκια και καρδούλες. Ανθρωπος είναι και αυτός. Έχει και αυτός ανάγκη από τρυφερότητα, χάδια, φροντίδα, γλυκιές κουβέντες και ζεστό βλέμμα.

Και θαυμασμό. Πρέπει να το θαυμάζεις το ταίρι σου, να τον κοιτάς και να καμαρώνεις για αυτόν. Να βρεις αυτό που εσύ αγαπάς σε αυτόν και το κρατάς γερά, να το πιστεύεις.

....με όλες τις παραπάνω σκέψεις χαιρετάω τον Φλεβάρη....

Καλημέρες και καλό Σ/Κ